Bu sene doğum günümde ne çocuk gibi heyecanlı değildim. Büyüdüm mü, hayır o da değil. Gün geçtikçe toparlanmak için çabalasam da sanki bu sene de fazlaca yorgun, fazlaca sessizliğe ihtiyaç duyacak kadar kafamın içi gürültülüydü.
Doktorumun da dediği gibi kaçıyorum yine. Bu sabah yataktan kalkmadan ve kimseyi görmeden sadece uykuda kalma isteği ile uyandım.
Sürekli düzelttiğim şeylerin aslında bir domino taşından ibaret olduğunu unutmuşum, biri düşünce hepsi devriliyor.
İlk domino taşımda ne yazık ki zihnim, her ne kadar öğrensem de bazen zihnimle her şeyi yıkmayı durduramıyorum işte. Otomatik tüm düşünceler çıkıveriyor bir hortlak misali gün yüzüne…
Evden çıkarken annem doğduğum günü unutmuş söyleniyordu yine 🙂
İşe geldim, orda da o an olmak istemediğimi fark ettim 🙁
Sahi bugün ben nerde olmak istiyordum, nasıl bir gün içimde ki bu tuhaf mutsuzluğu yok ederdi. Sanırım şuan bana iyi gelecek tek şey uyku ya da kız kardeşim ve bebeği.
Karamsar değildim ama işte otomatik düşünceler sardı iki gündür her yanımı, Ülkenin durumu, maddi sıkıntılar, bitmeyen aynı uğraşlar ve bir adım ilerlememişlik hissi.
Çok sık dilek dileyen bir insanım ben, çünkü o kapının ne zaman açık olacağını bir türlü kestiremiyorum, o nedenle evrenin her köşesinde, her anında, kendimce simgelediğim her dilek temsilinde başlıyorum bir bir sıralamaya ve amin, amen, kabul et gezegen diye bağırmaya…
Bu sene daha somut şeyler istiyorum. Her birinin oluşum zamanını yine belirlemiyorum en hayırlı zamanda olsun diyorum ama lütfen çok uzun ve yorucu beklemelere maruz kalmayayım diyorum.
Dileklerimi sessizce içimden söylesem kızmazsınız herhalde.
Sizlerden de canı gönülden bir amin, amen, kabul et gezegen isterim ama.
İyi ki doğdum mu bilemem, onu benimle yaşamak zorunda kalanlara sormak lazım, ama doğum günüm kutlu olsun.
Ne Düşünüyorsunuz?