Babanın olmadığı bir hayat hep ıslak olmakmış. Üzerine hep kar yağmasıymış. Hep üşümek, hep korkmak, hep yalnızlıkmış. Bugün babamın gidişinin 4065. günü 132. ayı 11.i yılı… Bu sene sana olan hislerim özlem değil babacım, hasrette değil. Bu sene çok üşüyorum! Bu sene çok daha büyüdüm. Bu sene yalnızlığı dert etmedim kendime. Neler oldu neler bir bilsen yokluğunda. Kimler öldü, kimlerin bebeleri doğdu, annem seni ne kadar özledi, cansu sana nasıl kızıyor yoksun diye ah bir bilsen. Hele bir de bir bilsen ben nasıl deneyimlerden geçtim, neleri gördüm, neler duydum ah bir bilsen…
Bu sene anneler gününde annemi senden daha çok sevdim ilk kez. Çünkü baba ben artık annemsizlikten korkmam gerekecek kadar büyüdüm. Sensizliğin tadınıda, renginide çok iyi biliyoruz şükür 😉
Senin yokluğuna bir yıl daha ekledik. Ama bizim için geride bıraktığın 3 güçlü kadın için henüz sene bitmedi. Neler yaşarız ve yaşatırız bilemiyorum ama her zaman yanımızda olduğuna eminim.
Sana bunca zaman bizim için, bize yaptıkların için hep teşekkür etmiştim. Ama ben çok büyüdüm ya, bu seneki büyümem de sana anneme bir eş olarak davranışların için, evliliği bize aşkla gösterdiğin için, iyi bir erkek, sadık bir koca, kıymet bilen bir adam olduğun için hiç teşekkür etmemişim. Annem adına da, bir kadın olarak kendi adımada teşekkür ederim sana. İyi bir baba olduğun gibi iyi bir koca da olduğun için.
Ordan buraya ne yapabilirsin bilmiyorum ama Allah’ın her şeyi yapabildiğini bildiğim için gözümde bir damla yaş eşliğinde “ol dersin olur” diyor ve oldur ya rabbim diyorum!
Babalar günü de yakında bir mektupta o zaman yazarım sana. Sevgisiyle doyuran, sevmelere doyamadığım mekanı cennet olası babam! Adım, soyadım, evim, yurdum!
Nice güzel anılarımızı yazacağım mektuplu yıllarımız olsun inşaallah…
Kızın, inatçın, akıllın, ağlakın Nunu’n.
Ne Düşünüyorsunuz?