İnandığımız her şey bir anda inançlarımızın değişmesine sebep olur mu?
Evet olur, eğer inandıklarınıza, inanmanız gereken son insan olduğuna inandırdıysa sizi…
Ya da siz onun SON İNSAN olduğunu sanıyorsanız!
Her konuda yaralar alırız, doğduğumuz andan itibaren başlayan bir bıçak sırtı durumu vardır biz insan denilen hayvanlarda…
İlk anne rahminde KAN oluruz, daha sonra oradan kanla çıkarız, göbek bağımız, dişimiz, derken birçok evrim, her evrim için de birçok acı çekeriz.
İnsanoğlu için küçük mutluluklar önemlidir, onları sevindirir, gülümsetir, hayata bağlar, ama günün birinde yaşadığınız küçücük ama her aklınıza geldiğinizde midenizin bulandığı, aklınızın karıştığı, gözyaşı dökemediğiniz ama boğazınızın düğüm düğüm olduğu bir şey yaşarsınız ve bu “adamın / kadının” iyi insan olduğunu, sizi sevdiğini, onu sevdiğinizi her şeyi ama aklınıza gelebilecek her şeyi bir anda zayıflatır. Sanki bir vampir ordusu gelmiştir ve bütün hücrelerinizde ki kanı emmiştir.
Söyledikleriniz, güldüğünüz anlar, güzel olan her şey bir anda hafızanızda flulaşır ve bu fluluk sizi oldukça hızlı yorar…
Şimdi aramızda SEVDA ZEDE olanlar var mıdır?
Ben sevda zede miyim? İnanın henüz bilmiyorum ama teze göre ilk aşamayı yaşadım sanırım. Yani ilk yanlış cümleyi kurdu KAHRAMANIM, sonrasında bunun bir HATA olduğunu fark ettiğini, bunun için özür dilediğini söyledi ama galiba zedelendi, kalbimin içinde ki o küçücük alan…
Ya da o alanda sakladığım KOCAMAN olduğunu sandığım kahraman…
Şimdi bu yazıma en uygun olduğunu, hislerimi, beni, yazımı anlatan bu güzel parçanın sözlerini sizinle paylaşıyorum ki dinleyin, beni anlayın…
Sözlerimi geri alamam
Yazdığımı yeniden yazamam
Çaldığımı baştan çalamam
Bir daha geri dönemem
Akıyorsa gözyaşım durmasın
Coşup seven gönlümse durmasın
Dost bildik anılarım çağırmasın
Hiçbir kere hayat bayram olmadı ya da her nefes alışımız bayramdı
Bir umuttu yaşatan insanı, aldım elime sazımı
Yine aşınca çayın suyunu boyumu, belki yeniden karşıma çıkacaksın
Göz göze durup bakınca göreceğiz, biz neyiz nerelerdeyiz?
Kahraman’a?
Bu durumu kurtarabilecek kadar güçlü müsün? ( Asıl gerçeği şimdi göreceğiz )
Ben bunu unutacak kadar sevgi dolu muyum? ( Ektiklerini biçme zamanı kahramanım)
Neden şimdi? ( Neye ve kime göre zamanlama planı )
Dış faktörler mi bu durumun sebebi, yoksa asıl sebep iç faktör olan sen mi?
Ben kendimden emin olacağım da sen ne olacaksın?
Dileklerim;
Kahraman affettirmeyi başarsın ( hayırlı olsun )
Eylül’de bomba gibi düşmek istiyorum gözlerinin tam ortasına (bunu artık gerçekten istiyorum)
İşimde hakkettiğimi almak ve hayatımı rutin huzurlu itham ettirmek istiyorum.
Doğum günümü tüm sevdiğim insanlarla bir arada çok eğlenerek geçirmek istiyorum.
Yalnız kalma durumunda hiç acı çekmek istemiyorum.
Anı özeti;
Bu yıl ailecek memlekete ( annemin ifadesi ile vetana J ) gittik. Sıkıldık, gördük, annemi mutlu ettik, köy gıdasına doyduk ve döndük, enteresan resimlerimiz var, hepsi bu…
Aaaa döndüğüm sabah armağan edilen bir şarkı var bak bunu atlamayalım “ULAŞ – Dünyanın En Güzel Kadını Sensin!”
Yapılmaması gereken hatalar;
EVLİLİK kelimesini kurmayın ( hatta hiçbir evli çifti tebrik bile etmeyin J – maazallah yanlış anlaşılırsınız )
Kendinizi ES geçmeyin!
Sevin ama sevilmeme ihtimalinizin de olduğunu unutmayarak.
EVET deyin, sizin için fırsat olduğunu düşündüğünüz ama sizin de EVET demeyi istediğiniz her şeye, herkese EVET deyin, bahane bulmayın, yaşayın bitsin, bir yerlerde sizi beklemesin.
Benim için;Dayanma gücü diler misiniz?
Üzülmememi sağlar mısınız?
Dua eder misiniz?
Şans diler misiniz?
Küçük Kadın Ben;
Doğum gününe 2 kala yeniden yazmaya başladığı için sevinen…
Ne Düşünüyorsunuz?